තත්පරෙන් තත්පරය කාලයේ තාලයට
පැනගියත් නිමාවක් තිබේවිද ආලයට
එදා මෙන් අදත් ඔබ තබාගෙන මා ලයට
ගෙවෙන්නට ඉඩහරිමු මේ සැදෑ කාලයට
තිබුණ මුත් අප වටා නේක පදනම් පවුරු
කිසිදාක වෙන් නොවී හිදින්නට මට දිවුරු
ගඟක් වී ජීවිතේ හැඩ කෙරූ හද ඉවුරු
රාජිණිය මගෙ සිතේ ඔබම හැර අන් කවුරු
තිබුණාට ගතවෙලා වසර හැට හතරක්
දැනුනාද කිසි දිනක ආදරේ අඩුවක්
නුඹට පෙර නික්මෙන්න එකම එක ගමනක්
එදා අල්තාරෙදී පැතුව මම පැතුමක්
නිල් පැහැති දෙනෙත් යුග තිරලෙසින් වසාගෙන
අදින් පසු නුඹ හිඳියි සදාකල් නිදාගෙන
වඩිනු මැන මගෙ ලොවට වසන්තේ හිනාගෙන
ස්වර්ගයේ දොර අසල හිදිමි මම බලාගෙන
-විශ්-