විසල්, මම තනියම

වැහි බින්දු වැටෙන ලා අදුරක, 

තනිවෙලා විලෝ පත් සෙවණක, 

හිදින විට අතීතේ මතකෙක, 

සිහිවෙනව මට නුඹව නිතරම.          

ජීවිතේ සොදුරුතම යුගයක, 

ආදරෙන් අපි ගෙතුව සෙනෙහස, 

විසිරිලා ගිහින් දුර ඈතක, 

විසල් අද මම මෙතන තනියම.       

නිමක් නැති වේදනා දුක් ලග, 

ඉකි ගගහ අඩ අඩා වැලපුන,     

හිතත් දැන් හුරුවෙලා හොදටම, 

හදවතම වෙලාගත් අදුරට. 

මේ වගෙම වැසි වැටුන හවසක, 

වෙන් උනත් නුඹ මගෙන් සදහට, 

තාම මග බලන් ඉමි නිසලව, 

විසල් නුඹ ඒවි යැයි දවසක.