Thursday, December 10, 2015
මම පුන්චි කාලෙ....
ඇට්ටේරියා ගහ යට
සුදුම සුදු පාටට
පාවඩ එලන කාලෙට
තෙමෙන්නට හිතාගෙන
මල් තුහින වැස්සක
මලින් බර තුරු අතු
සිලි සිලි තාලෙකට
සෙලෙව්වා මතකයි.....
අලුත් පාසල් වාරෙක
අලුත් සුදු නිල ඇදුම් ඇදගෙන
ඉස්කෝලෙ ගිය දවසක
අලුතින් ලැබුනු පොත් වල
සැඟව ඇති නැවුම් සුසුවඳ
දෑස් යුග පියාගෙන
සිතින් විදගත්තු හැටි මතකයි.....
රෑ අහස පුරාවට
පුන්චි මුතු ඇට වාගෙම
තාරුකා දිලිහෙන දවසක
තරු අතර ඇවිදින
අබිරහස් එළි සොයා
මගේ හිත වෙහෙසුනා මතකයි......
අදුරු සළු පොරවගෙන
නිමාවක් නැති විදිහට
අනෝරා වැහි වැටෙන කාලෙට
පරණ පිටු ඉරාගෙන
ලියලා ඉවර වුණු පොත් වල
කඩදාසි ඔරු තනා
පා කෙරුව හැටි මතකයි......
ඉසිඹුවක් නැතිවම
ඇල දොල පුරා කිමිදෙන
ගම පුරා ඇවිදින
ඉස්කෝලෙ නිවාඩු කාලෙට
දුණු ඊතල හදාගෙන
සොරුන් සතුරන් මවාගෙන
නම මතක නැති හරියට
රොබින් හුඩ් වාගෙ
සෙල්ලමක් කරා මතකයි....
එකිනෙකා පසුකර
ලෝකයම එක විදිහට
ඉදිරියට ඇදීයන කාලෙක
වර්ණවත් සමනළ තටුවක
සප්ත පැහැ දේදුණු යායක
ඉමිහිරි සිහිනයක දඟ කල
සුන්දර ළමා ලෝකයක්
මට තිබුණු බව මතකයි....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
රිදී තරු වියන යට ✨️
" අපි ලොකු වෙද්දි, හැමදේම වෙනස් වෙනවා " මගේ ජීවිතේට ඉතාමත් සමීප ඒ වචන පෙළ තිබුණේ වසර ගණනාවකට කලින් මං කියවපු පොතක. පොතේ නම ...

-
ඒ කාලෙ හොඳම කාලෙ ජීවිතේ... විඳපු කාලෙ හොඳම යාළුවො හිටිය කාලෙ එකම බත් පත රස බැලුව කාලෙ... ආකහේ ඉරාගෙන පියෑඹුව කාලෙ හේතුවක් නැ...
-
උදෑසන අහස් කුස නිල් පාට පාවෙනා මේකුලක සුදු පාට අදුරු වැහි වළාවක අලු පාට රාත්රිය නිදි වරණ කලු පාට වසත් මේපල් පතක කොල පාට සරත් සමයේ දිලෙ...
-
" අපි ලොකු වෙද්දි, හැමදේම වෙනස් වෙනවා " මගේ ජීවිතේට ඉතාමත් සමීප ඒ වචන පෙළ තිබුණේ වසර ගණනාවකට කලින් මං කියවපු පොතක. පොතේ නම ...
No comments:
Post a Comment