අන්ධකාර තාරකාව
අදුරු අහසක දිලෙන තරුවකි ✨️
Tuesday, August 20, 2024
රිදී තරු වියන යට ✨️
" අපි ලොකු වෙද්දි, හැමදේම වෙනස් වෙනවා "මගේ ජීවිතේට ඉතාමත් සමීප ඒ වචන පෙළ තිබුණේ වසර ගණනාවකට කලින් මං කියවපු පොතක. පොතේ නම "The wind is silver". එය
"රිදී තරු වියන යට" නමින් සිංහලට පරිවර්තනය කර තිබුණෙ ප්රියංකා කහවණුගොඩ මහත්මිය.
"The wind is green" (සුළගේ ගීතය) නමින් පළවුනු කෘතියේ දෙවන කොටස විදිහටයි the wind is silver (රිදී තරු වියන යට) කෘතිය එළි දකින්නේ.
සුළගේ ගීතය නොහොත් පළමු කොටසෙහි අන්තර්ගත වෙන්නෙ, එකිනෙකාට හාත්පසින් වෙනස් දරුවන් සිව් දෙනෙකුත්, ඔවුන්ගේ දෙමාපියන් , මිතුරන්, අසල්වැසියන් සහ සුරතල් සතුන් වටා ගෙතෙන ඉතාමත් රසවත් කතාවක් . මේ කතාව අපට ඉදිරිපත් කරන්නේ පවුලේ වැඩියෙන්ම තරහ යන, හිතුවක්කාර චරිතය ලෙස හදුන්වන ජෙනිෆර් රොබින්සන් විසින්. ඇයගේ බලාපොරොත්තුව තමයි දක්ශ ලේඛිකාවක් වෙන එක. ඉතින් රෑ වුන විගස ඇය කරන්නේ පොරෝණය තුළට ගුලිවෙලා ලියන එක. එසේ ඇය ලියූ රචනාවක් තමයි පොතේ නම වන the wind is green (සුළඟ කොළ පාටයි) කියන්නේ.
මොනතරම් පීඩනේකින් ඉන්න වෙලාවක වුනත් හදවත කුරුලු පිහාට්ටක් තරම් සැහැල්ලු කරන්න පුලුවන් මැජික් බලයක් මේ පොතට තියනවා. මොකද ඕස්ට්රේලියානු ගැමි ජීවිතය පාදක කරගෙන ලියවුන පොතක් වුනත් ඒක කතාව අපේ ජීවිත වලට සෑහෙන්න සමානයි. අපේ පවුල් වල සහෝදර සහෝදරියන් අතර වෙන පුන්චි පුන්චි රණ්ඩු, විහිලු වගේම සංවේදී අවස්තාත් අඩුවක් නැතුව මේ කතාවෙ තියනවා. බිමින් තියන්නෙ නැතුව එක දිගට කියවගෙන යන්න පුලුවන් විදිහෙ උද්යෝගයක් මේ පොතට ලැබිලා තියෙන්නේ ඒ සමීපබව නිසා.
නමුත් දෙවෙනි පොත "රිදී තරු වියන යට" ට එද්දි ඒ තිබුණු නිදහස, සැහැල්ලු ගතිය, අඩු වෙලා යුතුකම්, වගකීම් සහ කැපකිරීම් කියන තැනට අපිව අරගෙන එනවා. පවුලක සහෝදර බැදීම කියන දේ හරිම ලස්සනට සහ සංවේදීව අපිට කියල දෙනවා. එකට ඉද්දි මොන තරම් රණ්ඩු වුනත් සමුගන්න වුනාම ඒක කොච්චර දුකක්ද කියල පෙන්නල දෙනවා.
ජෙනිෆර්ට කාමරේ බෙදාගන්න වුනු, රෑ තිස්සෙ ලාම්පුව පත්තු කරගෙන ලියනව කියල රණ්ඩු කරපු මාග්රට් රට යනවා. හැමදේටම ජෙනිෆර් එක්ක රණ්ඩු කරපු රිචඩ් පල්ලියේ පාදිලිතුමෙක් වෙනවා. කවදහරි පශු වෛද්ය කෙනෙක් වෙනවා කියල හීන දැකපු ජෙනිෆර්ගෙ පුන්චි මල්ලි ඇලෙක්සැන්ඩර් තාත්තගෙ ගොවිපල බාරගෙන ගොවි මහත්තයෙක් වෙනවා. හැමෝගෙම ජීවිත හිතුවට වඩා වෙනස් පැති වලට ගමන් කරනවා. නමුත් ජෙනිෆර් ඇගේ හීනෙට යනවා. ඒ වගේම පොත අවසන් වෙද්දි හිතුවක්කාර, නපුරු ජෙනිෆර් රොබින්සන් ඉවසිලිවන්ත, වගකීම්සහගත අක්කා කෙනෙක් බවට පරිවර්තනය වෙනවා.
" අපි ලොකු වෙද්දි හැමදේම වෙනස් වෙනවා" කියල ඇය, ඇගේ සටහන් පොතේ ලියන්නේ මේ නිසා.
සෑහෙන කාලෙකින් මේ පොත් දෙක කියවල නැතත් අදටත් ඒක මතක් වෙද්දි හදවතට දැනෙන්නෙ වචනයට නගන්න තේරෙන්නෙ නැති හැඟීමක්. අවුරුදු 15 කට කලින් අපි ගත කරපු ජීවිතයයි, දැන් අපි ගෙවන ජීවිතයයි කොච්චර වෙනස්ද. කොච්චර අමාරුද. ඇත්ත...
අපි ලොකු වෙද්දි හැමදේම වෙනස් වෙනවා.
"රිදී තරු වියන යට" අවසන් වෙන්නේ ජෙනිෆර් එයාගෙ කාමරේ පෝරෝණය තුළට ගුලි වෙලා ලියන සටහනකින්.ඉතින් ඒ සටහනින් මම මේ සටහනත් අවසන් කරන්නම්.
" ඉස්සර මං පුංචි කාලෙ ....මං ලීවා සුළඟ කොළ පාටයි කියලා.අද රෑ මට හැම අතින්ම දැනෙන්නේ පැඟිරි සුවඳයි , මිංචි සුවඳයි..අහස පුරාම තරු වියනක්.ගෙම්බොයි , රැහැයියොයි කෑ ගහනවා.රිදී පාට තරු එළියක් මගේ කාමරේ ජනේලය අතරින් ඇඳ උඩට වැටිලා..සීතල සුළං හමා යනවා.ඔව් සුළඟ රිදී පාටයි...සුළඟට පාටක් තියෙනවා නම් නිසැකවම එය කොළ පාට නොව රිදීපාට විය යුතුයි..."
-විශ්-
Saturday, May 6, 2023
දුකම තැන් වලත් ඇති සිනා තත්පර
දහසක් හේතු තිබුණත් පියඹන්න බැදීමක් අත් හැර
දරාගන්නට වෙනවා සවන් අග සරන රුදු විස්තර
තේරුමක් නෑ තමයි අහේතුක කඳුළු වැල් වත්කර
දුකම ඇති තැන්වලත් තියනවා ඇති සිනා තත්පර
Monday, September 19, 2022
ස්වර්ගයේ දොර අසල හිදිමි මම බලාගෙන
තත්පරෙන් තත්පරය කාලයේ තාලයට
පැනගියත් නිමාවක් තිබේවිද ආලයට
එදා මෙන් අදත් ඔබ තබාගෙන මා ලයට
ගෙවෙන්නට ඉඩහරිමු මේ සැදෑ කාලයට
තිබුණ මුත් අප වටා නේක පදනම් පවුරු
කිසිදාක වෙන් නොවී හිදින්නට මට දිවුරු
ගඟක් වී ජීවිතේ හැඩ කෙරූ හද ඉවුරු
රාජිණිය මගෙ සිතේ ඔබම හැර අන් කවුරු
තිබුණාට ගතවෙලා වසර හැට හතරක්
දැනුනාද කිසි දිනක ආදරේ අඩුවක්
නුඹට පෙර නික්මෙන්න එකම එක ගමනක්
එදා අල්තාරෙදී පැතුව මම පැතුමක්
නිල් පැහැති දෙනෙත් යුග තිරලෙසින් වසාගෙන
අදින් පසු නුඹ හිඳියි සදාකල් නිදාගෙන
වඩිනු මැන මගෙ ලොවට වසන්තේ හිනාගෙන
ස්වර්ගයේ දොර අසල හිදිමි මම බලාගෙන
-විශ්-
Monday, June 27, 2022
අපූර්ව, නුඹ එන්න
සෝනාඩංගා මිටියාවතේ
පුන්චි සුදු පාට තණකොල මල්
පිපී ඇද්දැයි බලන්න
ඉජාමතී නදීතෙර අස
නන්නාදුනන පක්ෂියෙකුගේ
මිහිරි ගීයක් විදින්න
ඩල්සේමාරි ජලාසය කෙළවර
තණකොල පැහැති ධාන්ය පඳුරු යට
උරිස්සට වාරු වී හිදින්න
නිශ්චින්දිපුර අහසේ
මොණර නිල් පැහැ වලාකුළු
පාවෙනා හැටි දකින්න
බට කැලයක් මැද
තනිවුනු කුඩා නිවසකි මම
ආදරණීය අපූර්ව, නුඹ එන්න ....
Thursday, June 9, 2022
ඒ හුරුපුරුදු විලවුන් සුවඳ
ඒ හුරුපුරුදු විලවුන් සුවඳ
කොහේ සිට පැමිණෙන්නේද?
සත් සමුදුරු ගෙවා ආ
පෙරදිග සුළං සමඟද
නැත්නම්...
හදවතේ පතුලකම සැගවුනු
මතක අහුරක් සමගද..
නොදනිමි....
Saturday, June 4, 2022
ආදරේ තියෙන්නෙ පොඩි අයටද?
"ආදරේ තියෙන්නෙ පොඩි අයට. අපි දැන් ලොකුයි"
එහෙම කීවෙ මගේ පැරණි මිතුරෙක් අපි දෙන්න අතර ඇතිවුන සංවාදෙකදි. ඉතින් ඇත්තටම ආදරේ ඕන පොඩි කාලෙ විතරද? ලොකු වෙද්දි ආදරයක් ඕන නැද්ද? එහෙමත් නැත්නම් ලොකු වෙද්දි ආදරේ කියන්නෙ බොරුවක් කියල හිතෙනවද...
මම හිතන විදිහට නම් අපිට ආදරේ වැඩියෙන්ම ඕන වෙන්නෙ ලොකු වුනාම. සමාජෙත් එක්ක ගැටෙද්දි, දෙමව්පියන් ,සහෝදර සහෝදරියන් , යාලුවන් ටිකෙන් ටික දුරස් වෙද්දි, හිතේ තිබුණු හීන, බලාපොරොත්තු අහිමි වෙද්දි තමයි අපිට ආදරේ කරන කෙනෙක්ගෙ අවශ්යතාව වැඩියෙන්ම දැනෙන්නෙ.
සාමාන්යයෙන් ඕනම කෙනෙක්ට මුලින්ම වෙනත් කෙනෙක් ගැන ආකර්ෂනයක් ඇති වෙලා ආදරය කරන්න පටන් ගන්න පාසල් කාලෙදි. පාසල් කාලෙ කියන්නෙ දෙමාපියන්ගෙ ආදරය රැකවරණය නොඅඩුව ලැබෙන කාලයක්නෙ. හැබැයි මේ කාලෙදිත් බහුතරයක් ළමයි ප්රේම සම්බන්ධයකට යනවා. ඒත් මේ බොහෝමයක් සම්බන්ධතා පාසලෙන් ඉවත් වුන ගමන් නැතිවෙලා යනවා. මොකද එතන වැඩියෙන්ම තියෙන්නෙ තහනම් දේ කිරීමට මොළෙන් ලබා දෙන උත්තේජනයක්. ගෙවල් වලට රහසින්, පාසලේ නීති රීති මැද්දෙ, නොයෙක් බාධක , අභියෝග මැද්දෙ ගලන් යද්දි තමයි මේ ප්රේම කතා සුන්දර. ඉතින් පාසල් කාලෙන් පස්සෙ ඒ කතන්දර නැති නිසා මේ ආකර්ෂනය එහෙම් පිටින්ම නැති වෙලා යනවා.
එතනින් පස්සෙ ආයෙමත් සම්බන්ධයක් ඇති වෙන්නෙ කැම්පස් එකක හරි, මොකක් හරි උසස් අධ්යාපන ආයනයකදි. ඒ ජීවිතේ භයානකම කාලයක්. නිදහස උපරිමේටම තියන කාලයක්. හිත හැමතිස්සෙම වෙනස් වෙන කාලයක්. දකින දකින දේ එක්ක බැදෙන කාලයක්. තමන් පිළිබද තියන මමත්වය වැඩිම කාලයක්. මේ නිසා ගොඩක් අය අනිත් කෙනාව යටත් කරගෙන ඉන්න තමා මේ කාලෙ බලන්නෙ . ඉතින් මේ සබඳතා විවාහය දක්වා යන අවස්ථා වගේම ඊට කලින් වෙන්වෙන අවස්ථාත් තියනවා. බහුතරය වෙන්වෙනවා.
එතනිනුත් වෙන්වුන කෙනෙක්ට අවුරුදු 28ක් 29ක් වුනාම හිතෙන්න පුලුවන් "ආදරේ කියල දෙයක් නෑ.. අපි දැන් ලොකුයි" කියලා. ඒක වැරදී කියන්න අපිට බෑ. මොකද ආදරේදි ඔවුන් මුහුණ දුන්න දේවල් වලට අපි මුහුණදීලා නැතිවෙන්න පුලුවන්. හැබැයි මම හිතන විදිහට අවුරුදු 29ක් නෙමේ 35ක් 40ක් වුනත් ආදරේ කියන දේ තියෙන්න ඕන , දැනෙන්න ඕන.
ආදරේ කියල මං කියන්නෙ එක හුස්මට ආදරෙයි ආදරෙයි කියාන යන එකවත්, ඔයා කනකන් මං කන්න නෑ කියන එකවත් නෙමෙයි. (එතනත් ආදරේ ඇති. හැබැයි ඒක වෙනස්) වැඩ කන්දක් ඉවර කරල ගෙදර එද්දි "ඔයා ආවද" කියල අහන්න හරි සමීපතමයෙක් මේ ලෝකේ ඕනම කෙනෙක්ට ඉන්න ඕන කියලයි මට හිතෙන්නෙ. ඔයා නිදාගන්නකන් මං නිදාගන්නෙ නෑ කියන්න නෙමෙයි මං "නිදාගන්නවා, ඔයා කීයටද එන්නෙ" අහන එකත් ආදරයක් . අපේ ජීවිතේට ඒ වගේ පුන්චි දේකින් වුනත් ලොකු තල්ලුවක් ලැබෙනවා
සමහරවිට මං බොළද ඇති. ඒත් මං හැමදාම කියන්නෙ I still believe in love කියලා. ඇහැට පේන්නෙ නැති වුනත්, විද්යාත්මකව පැහැදිලි කරල නැති වුනත් ආදරය කියල දෙයක් පවතිනවා.ඒක සුළඟක් වගේ . පේන්නෙ නෑ. දැනෙනව විතරයි. අපි කොච්චර වයසට ගියත් ඒක නැති වෙන්නෙ නෑ.
මට හිතෙන්නෙ එහෙම❤
-විශ්-
Sunday, May 15, 2022
පාසල් සමයේ වෙසක් මතක
අපි ආසාවෙන්ම වෙසක් සැමරුවෙ ඉස්කෝලෙ යන කාලේ. ලස්සනටම සරසන පන්තියටයි, ලස්සනම වෙසක් කූඩුව හදන පන්ති තුනටයි ඉස්කෝලෙන් තෑගි දෙනවා. ලස්සනම කූඩුවට චොක්ලට් බිස්කට් පෙට්ටියක්. දෙවෙනියට වේෆස් පෙට්ටියක්. තුන්වෙනියට මාරි පෙට්ටියක් .
අපි මුලින්ම ඒකට කූඩුවක් හැදුවෙ 6 වසරෙදි. එදා ඉගැන්නුවෙත් නෑ. කූඩු හදන්නමයි දීල තිබුනෙ. අපේ පන්තියෙන් හැදුවෙ ලොකුම ලොකු අටපට්ටමක්. කොච්චර ලොකුද කියනව නම් අලවන්න ගෙනාපු කොලත් මදි වුනා. ඒත් ඉතුරු වුන කොල කෑලි ටිකක් මූට්ටු කරල කූඩුව කොහොමහරි අලව ගත්තා. ඊට පස්සෙ ආවෙ රැළි දාන ප්රශ්නෙ. රැළි නොදා කූඩුව වෙසක් කූඩුවක් නෙමෙයි වගේ. ඒත් ඉතින් කොලත් ඉවරයි. අන්තිමට කපපු කොල කෑලි ටිකකින් අල්ලක් විතර උසට යට රැළි ටික දැම්මා. දැපැත්තට මොන රැලිද 😁
සද්ධන්ත කූඩුවෙ ගණන් බැස්සා රැළි අල්ලක් දැම්මට පස්සෙ. හැදුවට පස්සෙ අපිටම හිනා. අන්තිමට කවුරුත් බාරගන්න කැමති නෑ ඒක ඔෆිස් එකට බාර දෙන වැඩේ. එච්චරකට ලස්සනයි කූඩුව. ඒ සෑරේ නම් තෑගි තියා හුළනුත් නෑ .
මුලින්ම අපිට වෙසක් එකට තෑග්ගක් හම්බුනේ 10 වසරෙදි. තුන්වෙනි තැන. ඒ කියන්නෙ මාරි පෙට්ටියක්. ඒත් අපි බැහැලම කූඩුවක් හැදුවෙ 11 වසරෙදි. නිවාඩු දවසක් දාගෙන ක්ලාස් එකේ හැමෝම අපේ ගෙදර ඇවිත් හැදුවේ. රෑ එලි වෙනකන්ම වගේ වැඩ කරා. හැබැයි මහන්සි වුන තරමට ප්රතිඵල තිබුණෙ නෑ. ඇලවෙච්ච කූඩුවක් තමයි හැදිල තිබුණෙ. ඇලවෙන කූඩුව කියල නමකුත් දැම්ම නම් ෆස්ට් ප්ලේස් එකත් ලැබෙන්න තිබුන. 😅
අටපට්ටම් දෙකක් එකතු කරල උඩට පිරමීඩයක් සෙට් කරාම එන හැඩේ වගේ විකාරරූපී හැඩයක් තිබුණෙ. පොඩි කූඩු ටිකකුත් හදල වටේට එල්ලුවා. ඒ මදි වගේ හිතුන නිසා තඩි නෙළුම් මලක් හදල කූඩුවම ඒකට බැස්සුවා . ඇලෙව්වෙ හනස් , පත්තර කොල, පොල් කොළ වගේ ඉවත දාන දේවල් වලින්. කෙටියෙන්ම කීවොත් ඉතින් කූඩුව කැතයි 😁
ජජ් බෝඩ් එකට අපේ පන්තියෙන් විස්තර කරන්න හිටියෙ මං. අපිට තිබුණ එකම ප්ලස් පොයින්ට් එක ස්වභාවික දේවල් භාවිතා කරල හදල තිබුණ එක විතරයි . ඉතින් ඒකම හයිලයිට් කර කර විස්තර කරා. අන්තිමේ ඒ සැරෙත් මාරි පෙට්ටියක් හම්බුණා 😀
ඒ තමා අන්තිමට ඉස්කෝලෙදි වෙසක් කූඩු හදපු අවුරුද්ද. 12 වසරෙදි සාරාර්ථ එක්සිබිශන් එක තිබුණ නිසා වෙසක් සමරන්න වුනේ නෑ. 13 වසරෙදි වෙසක් තිබුණද කියල මතකයක් නෑ 🤔.
ඒ ලෙවල් කාලෙට වඩා මං තාමත් ආස ඕලෙවල් කාලෙට. නිදහසේම හිටියේ ඒ කාලෙ. සෑහෙන බැරෑරුම් වැඩ වගේ පෙනුනට දැනුත් මතක් කර කර හිනා වෙන්න තියෙන්නෙ ඕලෙවල් කාලෙ කරපු වැඩ තමයි.
ෆොටෝ එකේ ඉන්නෙ අපේ ඕලෙවල් පන්තිය 9 වසරෙ ඉදන් පන්තිභාර හිටිය මැඩම් එක්ක ❤️
රිදී තරු වියන යට ✨️
" අපි ලොකු වෙද්දි, හැමදේම වෙනස් වෙනවා " මගේ ජීවිතේට ඉතාමත් සමීප ඒ වචන පෙළ තිබුණේ වසර ගණනාවකට කලින් මං කියවපු පොතක. පොතේ නම "...
-
දහසක් හේතු තිබුණත් පියඹන්න බැදීමක් අත් හැර දරාගන්නට වෙනවා සවන් අග සරන රුදු විස්තර තේරුමක් නෑ තමයි අහේතුක කඳුළු වැල් වත්කර දුකම ඇති තැන්වලත...
-
" අපි ලොකු වෙද්දි, හැමදේම වෙනස් වෙනවා " මගේ ජීවිතේට ඉතාමත් සමීප ඒ වචන පෙළ තිබුණේ වසර ගණනාවකට කලින් මං කියවපු පොතක. පොතේ නම "...
-
උදෑසන අහස් කුස නිල් පාට පාවෙනා මේකුලක සුදු පාට අදුරු වැහි වළාවක අලු පාට රාත්රිය නිදි වරණ කලු පාට වසත් මේපල් පතක කොල පාට සරත් සමයේ දිලෙ...